Sortie Blues Festival Oud-Heverlee (11-09-2021) report: Freddie & photo credits: Freddie en Nicolien info organisatie: De Sortie info band: Winnetou & T-Bone - Deman Rogue - Roland & Olivier Vander Bauwede - Big Bill & Friends info band: Elliot Murphy Trio - The Ragtime Rumours - JP's Epiphanies © Rootsville 2021

Je zal het maar meemaken. Op 14 september 2019 kwamen een aantal jonge bluesliefhebbers hun eerste festival te organiseren op het pleintje aan hun stamcafé "De Sortie" in Oud-Heverlee. Omdat ook de minder gekende bands en festivals bij Rootsville een kans verdienen tekenden we dan toen ook present aan de  Francis Crabbéstraat. Als die-hard fans van niemand minder dan de Leiveneir Armand Hombroeckx aka Big Bill (Krakkebaas) kregen we toen als resultaat dat het pleintje met diens optreden als overvol kon worden bestempeld.

Voor hun tweede editie van dit jonge festival kwamen ze met het idee om de 70ste verjaardag van Big Bill deze legende uit de buurt een passend kado te geven en prijkte deze zo weerom op de affiche. Het festival stond al een tijdje aangevinkt maar toen kwam Corona. Dat de organisatie van "Sortie Blues" uit het juiste hout zijn gesneden bewijst dat ze niet bij de pakken bleven zitten en zo prijkte al vlug hun nieuwste affiche op alle blues festivals in België. Voor het verjaardagfeestje van, "Big Bill" werd er dan maar een jaartje bijgeteld. Nu alvast aan Armand een happy birthday toegewenst op 25 september.

Als eerbetoon aan diegende die er ook bij was op de eerste editie van Rock Werchter in 1975 en de eerste editie van Marktock hielden die van "De Sortie" als klap op de vuurpijl dan nog een fototentoonstelling over "Big Bill" in het aan hun hart liggend café. Een expositie die tot de dag van het festival nog is te bewonderen. Voor 2021 stelden ze een affiche samen met 6 bands. Voor 2021 was er ook de CD voorstelling van Guy Verlinde nieuwste album "Standing in the Light of A Brand New Day" voorzien. Alsof Murphy (niet den Elliot) er een hand in heeft kwam Guy Verlinde dan nog eens zijn ganse release tour te moeten cancellen wegens ziekte en wordt hij vervangen door de éminence grise van onze Belgische bluesscène, Roland. Het zal aanschuiven worden hier aan "De Sortie" voor de laatkomers want het is nu niet bepaald "Place de la Concorde" hier in Oud-Heverlee ;-)

De opener van de 2de editie van het festival is net als in 2019 voorbehouden voor het duo "Winnetou & T-Bone". Winnetou is de nickname van de "Winne" en die is samen met zijn kompaan Thomas" aka T-Bone" lokale helden. 

Een klein verschil tegen de editie van 2019 is dat het duo dit jaar versterking krijgt van een dame die luistert naar de artiestennaam van "Nasty Nellie". Nasty is met een korreltje zout te nemen want in werkelijkheid is ze een lieve en vriendelijke verschijning. Met hun opener zitten we al meteen in de Mississippi Delta waarna er een stukje Latin blues 'n soul wordt opgevoerd met Santana diens "Black Magic Woman". Met een traditional als "in The Pines" aka "Where Did You Sleep Last Night" en Jimmy Reed's "Bright Lights Big City" komen we meteen in de juiste sfeer en dat is een bluesy one.

Ook al brachten "Winnetou & T-Bone" ons een swingende versie van "Goin' Up The Country" toch konden ze niet verhelpen dat de sky is crying niet hoefde te worden gebracht maar en vormde er zich donkere wolken boven de "Sortie Blues". Onmiddellijk schoten die van het festival in actie en werden er grote regenschermen aangebracht. Wij verzamelden onder die van "Ricard" maar hielden ons bij een frisse Stella in een echt glas, en die kwamen in grote getallen. "Baby, Don't You Wanna Go" werd dan de aanzet van hun geslaagde passage hier aan "De Sortie".

Ondertussen kwamen de bluesfanaten van elke windstreek en omdat het bij onze noorderburen de festivals nog in de vriezer staken waren ook die naar Oud-Heverlee afgezakt. Hier en daar ook een Waalse festival bezoeker en ook de delegatie van "Gevarenwinkel" groeide aan. Ook den "Duvel" zond zijn zonen uit en konden we spreken van een echte festivalsfeer.

Als tweede act op de affiche prijken die van "Deman Rogue". Deman Rogue is een unieke combinatie die leidt tot een eigenzinnige mix van country, blues en rock 'n roll die doet denken aan Neil Young omhult in een donker jasje dat Nick Cave eer aandoet. De aangrijpende teksten vertellen een klein of minder klein verhaal over de pure realiteit. Deze rauwe kijk op de wereld weerklinkt perfect in de muziek.

De band bestaat uit frontman Diether Govaerts, gitarist Jens Jacobs en de ritme sectie die bestaat uit drummer Robrecht Smolders en de dame aan de gitaar met de dikke snaren luistert naar Lore Jaenen. Zoals gezegd een stevigere set met nummers als opener "Self-Made Man", "Hungover Hearteache" en misschien wel hun lijflied "Bound To Go Rogue". Een set die ook overhelt richting rock en uiteraard in goede aarde komt te vallen bij de bluesrockers aanwezig. Footstompin' en headbangin' grooves op "Limbo" en naar het einde toe werd er zelfs een vleugje country tussen geworpen.

Voor de 2de editie van "Sortie Blues" ging de crew all the way en was er zelfs een podium voorzien tijdens de change-overs. Daarop vonden we twee oud gedienden in de Leuvense bluesscène. Het duo luistert naar de naam "JP's Epiphanies" en bestaat uit "Shiny Medal Pirre" die we kennen van "Rusty Don" en smoelschuiver Luc De Groote van "Waking Up Dolores". Beiden zouden instaan voor telkens een korte set tijdens de podium veranderingen. Het grote nieuws was dat de "Pirre" tijdens de corona crisis de studio was ingedoken met namen als een Luk de Graaff en in de toekomstige pipeline zit er dus een nieuw album aan te komen.

In hun set huisvesten zich een karrevracht originals maar kregen we ook een gospelbluesje als "You Gotta Move". Maar ook nummers als "Catfish Blues", "Tigerman" en "Rubber Boots", maar die hadden we niet nodig want ondertussen was de hemel opengegaan en zouden we het de rest van "Sortie Blues" droog kunnen houden.

Na dit korte intermezzo keren we onze hoofden terug richting main stage voor een nog onuitgegeven duo. "Roland & Olivier Vander Bauwede" moeten hun nu gaan waarmaken. Met Olivier, ondertussen één van onze betere vertolkers op de Mississippi saxofoon in ons landje, hadden we ervoor een kleine babbel waaruit we leerden dat de te verwachten nummers ook voor hem nog een grote vraag waren. Roland ten voeten uit dus.

Het onverwachte in zijn puurste vorm brengt ook de sterkte van Roland naar boven en het is dan maar de taak van Olivier om hem te volgen. Het resultaat is enkele hoogstandjes op de smoelschuif. Voor de jeugd van Oud-Heverlee vomrt dit dus wel een openbaring al zullen ze de traditional "St James Infirmary" wel herkennen. Louis Armstrong wist er in 1928 al een hit mee te schoren en velen zouden hem dit daarna na komen te doen. Een nummer met een tragische achtergrond maar oh zo mooi.

Oud en jong bleven aan de lippen van Roland gekluisterd en zo was het concert al ten einde voor het goed begonnen was. Om te eindigen nog maar een standard om van te snoepen met "Worried Blues" en draaien we ons zo 180° om voor een tweede ontmoeting met "JP's Epiphanies".

Het is tijd voor de headliner van deze "Sortieblues 2021" en dat is uiteraard niemand minder dan "Big Bill". De youngsters die van over de grenzen komen zullen nu misschien hun wenkbrauwen beginnen te fronsen maar als er straks door de speakers galmt van "Ene me hesp of ene me kees" zal dit deuntje wel vertrouwelijk in de oren klinken of je bent wereldvreemd in de blues.

We komen Arman'ke nog wel eens tegen wanneer we afzakken naar "Het Depot" en stonden op 25 mei 2017 ook aldaar op de eerste rij voor het concert "Big Bill & Friends" (concert report). Nu zijn de "Friends" in getale een beetje gereduceerd en bestaan deze uit Werner 'Stoy' Stoffelen (drums), Jean Vandooren (basgitaar) en Luk Degraaff (gitaar) 

Het werd grasduinen in de blues met uiteraard ook bij zijn eigen "Leivese blues" zoals "De Sleitel Van de Veudeu" maar ook oeroude standards als "Boom Boom Boom" van John Lee H(S)nooker uiteraard in een eigen arrangement of wat dacht je van een onverwoestbare "Congo Square".

Ook even een time out voor Arman'ke en zo kan Luk de Graaf zijn vocale skills laten horen met "Memphis Tennesee" en de hit van de Stones met "It's All Over Now" naar de versie van Ry Cooder. Back to Big Bill dan met zijn originals "In de Kroege Van daa Met" en "Pirre Veu President" waarna we een Big Bill kregen met een engels repertoire en nummers als "Call Me The Breeze", Louie louie" van "The Kingsmen" en een misschien minder in het rijtje passende "The Joker".

Alert als hij is hield Big Bill zijn grootste hit voor het laatst. Voor het onverslijtbare ""Ene Mee Hesp...en ene me Kees" krijg Armand hulp van die andere "oldie" Roland Van Campenhout. Twee Belgische iconen op hetzelfde podium na een jarenlange carrière en dit gaf uiteraard vonken. Het nummer werd ook luidkeels meegekeeld door het voltallige publiek en zo kwam er een grote dosis nostalgie bovendrijven alsof een oudere versie van Rock Werchter en Jazz Bilzen hier op dit "Sortie Podium" werd herenigd. Met een uitgesponnen versie van "Money Honey" kwam er uiteindelijk dan toch een einde aan dit historisch concert. Wij draaiden ons dan maar weer naar het kleine podium voor weerom een sessie met de Pirre en Luc aka "JP's Epiphanies".

Tijd voor het "Elliot Murphy Trio". Deze Amerikaanse rocker leeft al enkele decennia in de lichtstad aan de Seine, Parijs. Veteraan rocker en auteur Elliott Murphy's carrière in muziek en literatuur is actiever dan ooit. Hij heeft meer dan 35 albums uitgebracht, treedt nog steeds op in heel Europa, de VS en Japan en is een productief auteur van fictie.

Met deze "Elliot Murphy" weten deze youngsters van "Sortie Blues" het voor mekaar te krijgen om hier drie generatie genoten op het podium te krijgen. Drie iconische muzikanten elk met hun eigen stijl en dat is al opmerkelijk genoeg. "Elliot Murphy" laat zich begeleiden door zijn vaste gitarist Oliver Durand en de uit Australië afkomstige violiste Melissa Cox.

Een akoestische set die mede door de inbreng van de violiste een folky wending krijgt al blijft de rock nog steed bovendrijven. Het werd een set met oudere maar ook nieuwe nummers. Nummers als "I Wanna Talk To You" en het in 2008 geschreven "What The Fuck Is Goin' On", een nummer dat Elliot kwam te schrijven door het beleven van de financiële crisis in 2008.

Mooi en de aandacht naar zich toe trekkend was ook "Chelsea Boots". Wat dan gezegd van het story tellin' nummer "on Elvis Presley's Birthday", een nummer dat me qua opbouw deed denken aan Donovan's onverslijtbare "Atlantis". Ook voor dit concert van Elliot Murphy vloog de tijd voorbij en toen hij samen met Oliver en Melissa het podium wilde verlaten kwam de jeugd, jawel de jeugd, van Oud-Heverlee er een stokje voor te steken en blokkeerden ze zo de trap van het podium. Met één van zijn nieuwere nummers "Hope" wil ook hij de herdenking aan 9/11 levendig houden, eentje waarbij Oliver Durand dan weer zorgt voor de Franstalige toets. Pakkend!

Met "Last Of The Rock Stars" uit zijn album "Aquashow" uit 1973 kan je stellen dat hij een ode brengt aan de verdwenen rockers maar misschien ook een beetje aan zichzelf. Met "Better Days" brengt hij nog hulde aan zijn vriend en generatiegenoot de "Boss" en na een bestorming van de jeugdige fans voor wat groepsfoto's mag Elliot Murphy dan uiteindelijk toch beschikken.

Afsluiter van de 2de editie van "Sortieblues" is voorbehouden voor de Nederlandse formatie "The Ragtime Rumours". Deze uitstekende formatie bestaat uit Tom Janssen, Thimo Gijezen, Sjaak Korsten en sinds enige tijd ook bassiste Judith Renkema. De verfrissende sound van deze 'The Ragtime Rumours' kreeg ik een eerste keer te horen op de 'Southern Blues Night' in Heerlen van 2016. Tom Janssen kende ik al sinds "Howlin' Stone" en net als deze band hebben ook "The Ragtime Rumours" al een indrukwekkend parcours afgelegd. Zoals hun naam doet vermoeden brengen The Ragtime Rumours een bruisende mix van ragtime, drunk-swing, swampy blues, hillbilly en western ten gehore.

Met deze formatie is het moeilijk om één iemand in de spotlights te zetten want ze verdienen het allemaal, zelfs Sjaak Korsten die de ganse tijd verscholen zit achter zin indrukwekkende en uit de kluiten gewassen bassdrum. Het jeugdige volkje kon amper wachten en dreven de sfeer al ten top nog voor die van "The Ragtime Rumours" hun ding konden doen. Helaas was er ook eentje die de alcoholische inname niet verwerkt kreeg en moest er even een medische inteventie aan te pas komen.

De andere meisje vielen bijna in katzwijm toe Tom en de Rumours kwamen aan te vatten met "As April is to May" en zo kwamen de inwoners van Oud-Heverlee kennis te maken met de rag 'n roll van deze nederlandse formatie. Een album uit 2018 waar ook het sinistere 'Mister Coqburn', een onderhoudend en tussen de regels ook opzwepend rootsnummer, en "Stop That Train" uit komen. Met ‘Everywhere I Go’ waren de ‘oh oh oh’s’ van het dankbare publiek niet uit de lucht.

All Good Things Come to an End en zo kwamen de mannen van "Sortie Blues" vast te stellen dat al dat flyeren wel degelijk zijn vruchten heeft afgeworpen. Na een toch al goede editie in 2019 nu een meer dan succesvolle 2de editie van dit festival. Iedereen tevreden, en sommigen ook een beetje dronken, voldaan naar huis en zo kijken we al uit naar de 3de editie. Top gaste!

Nog een paar losse concerten, een busker festivalletje en dan op naar GOEZOT! alvorens dit jaar te eindigen met "Bay-Car Blues" in Grande-Synthe (F). Nota voor die van de artiesten ontvangst op Gevarenwinkel . Was op tijd maar server lag plat ;-( Murphy hé...

meer foto's (Nicolien)